ادرار سوختگی پای نوزادان علت ۲۰٪ مراجعات سرپایی به مطب پزشکان اطفال را تشکیل می دهد و در بین نوزادان ۳۰٪ تا ۳۵٪ شیوع دارد. مکانیسم های مختلفی از جمله رطوبت اضافی موضع، خاصیت اسیدی محیط پوشک و فعالیت آنزیم های مختلف موجود در ادرار و مدفوع در ادرار سوختگی دخیل هستند.
درمان های رایج
- مراقبت های بهداشتی مانند تعویض سریعتر پوشک، شستشو موضع با آب ولرم و صابون های بدون بو و خشک کردن کامل موضع قبل از پوشک کردن مجدد نوزاد.
- استفاده از پوشک های مخصوص که با پودرهای جاذب ویژه از اسیدی شدن محیط داخل پوشک جلوگیری می کنند و البته بسیار گران قیمت هستند.
- داروهای موضعی مانند پماد اکسید روی ( زینک اکساید) که تماس ادرار و مدفوع را با پوست کاهش می دهند.
- پمادهای کورتونی ضعیف و کوتاه اثر مانند هیدروکورتیزون
- آنتی بیوتیک های موضعی مانند نیستاتین و کلوتریمازول در موارد مشکوک به عفونت قارچی
عوارض
کورتون های موضعی با خشک و نازک کردن پوست و تضعیف سیستم ایمنی گاهی باعث تشدید التهاب می شوند و در صورتی که عفونت ثانویه باکتریایی یا قارچی به التهاب اضافه شده باشد باعث انتشار وسیع عفونت می شود.پمادهایی مانند زینک اکساید نیز تنها تماس پوست را با محرک های ادراری کمتر می کنند و خاصیت ضد التهابی بسیار کمی دارند؛ گذشته از این استفاده طولانی مدت آنها باعث خشکی موضع و تشدید خارش و سوزش می شود.
پماد آلفا با خاصیت ضد التهابی منحصر به فرد خود بدون تضعیف سیستم ایمنی یا خشک کردن پوست باعث تسکین سریع التهاب می شود و استفاده ی طولانی مدت از آن برای نوزاد کاملاً بی خطر است.