اِسکارها از نظر شکل ظاهری به گروه های مختلفی تقسیم میشوند:
اسکارهای برجسته
رشد بیش از اندازهی بافت ترمیمی در پوست آسیب دیده، منجر به برجسته شدن محل ضایعه و نهایتاً تشکیل اسکار برجسته می شود. این اسکارها به دو دستهی کلی تقسیم میشوند:
:کلوئیدها اسکارهای
برجستهی ضخیم و نامنظمی هستند که از لبه های زخم اولیه فراتر می روند. این ضایعات اغلب در افراد با پوست تیره شایع ترند. کلوئیدها ممکن است سه ماه یا حتی چند سال پس از ترمیم اولیه بوجود بیایند.
اِسکارهای آتروفیک (فرورفته)
اِسکارهای آتروفیک، فرو رفتگی هایی در سطح پوست هستند که به صورت سوراخ های متعدد کوچک یا گودی های منفرد و عمیق بر روی پوست ظاهر می شوند. این ضایعات معمولا بر اثر تخریب کلاژن به علت یک آسیب پوستی مانند آکنه ی کیستیک، جراحی، تروما، یا بیماری هایی نظیر سالک و آبله مرغان ایجاد می شوند.
اِسکار فرو رفته ناشی از بخیه (روی پیشانی)
اِسکار فرو رفته ناشی از جوش (روی صورت)
اسکارهای همسطح
گاهی بهبود زخمها و آسیبهای پوستی منجر به بجا ماندن اثراتی میشود که به صورت اسکار فرورفته یا برجسته نیست، بلکه تنها به صورت تغییر رنگ و حالت پوست است. در این حالت، ممکن است پوست قسمت آسیب دیده پس از بهبودی کمرنگتر یا پررنگتر از پوست اطراف خود شود. این نوع اسکار، بیشتر در اثر آسیبهای التهابی پوست بوجود میآید، با این حال ممکن است جزو عوارض جانبی بعضی روشهای درمانی و زیبایی مانند کرایوتراپی، لایه برداری شیمیایی و غیره نیز باشد.
اسکارهای انقباضی
اسکارهایی هستند که معمولا در اثر سوختگی و یا آسیب قسمت وسیعی از پوست به وجود می آیند. در این ضایعات، لبههای پوست اطراف اِسکار منقبض و جمع میشوند و در حقیقت اندازهی پوست منطقهی آسیب دیده کاهش می یابد. این کاهش سطح پوست، میتواند عضلات، مفاصل و تاندون ها را تحت فشار قرار دهد و دامنهی حرکتی عضو را محدود کند.
نوع دیگر تقسیم بندی اسکار
ز نظر سن اِسکار (مدت زمان تشکیل آن) اسکارها به دو نوع قدیمی (بالغ) و تازه (نابالغ) تقسیم می شوند.اِسکارهای بالغ، به علت عدم وجود عروق خونی و سلولها، سفید و رنگ پریده هستند و دیگر رشد نمیکنند. این در حالی است که اسکارهای نابالغ در حال رشد میباشند و رنگ قرمز یا ارغوانی اولیه را حفظ کرده اند. معمولا اِسکارهای نابالغ، ظرف 6 الی 12 ماه بالغ می شوند.
برای آشنایی با روش های رایج مقابله با اسکار اینجا را کلیک کنید.